Problem tego, jak funkcjonują dzieci z rzadkimi chorobami neurologicznymi, jaka jest ich sytuacja społeczna, w szczególności w kontekście potrzeb i zasobów komunikacyjnych i edukacyjnych, jest stosunkowo słabo rozpoznany empirycznie, szczególnie w naszym kraju. Natomiast osoby z rzadkimi zespołami neurologicznymi stanowią grupę, która wymaga szczególnego wsparcia w celu wyrównania szans w dążeniu do jak najwyższej jakości życia. Efektywne wsparcie powinno być zawsze oparte na zasobach danej jednostki. Rozpoznanie tych zasobów wydaje się zatem kluczowe w osiągnięciu zamierzonych celów, szczególnie w sytuacji dziecka znajdującego się w tak trudnej sytuacji, jaką stanowi rzadka choroba neurologiczna. Autorka podczas swoich badań przeanalizowała funkcjonowanie chorych dzieci w perspektywie ich potrzeb i zasobów, a nie tylko ograniczeń. W ten sposób wypełniła lukę dotyczącą wiedzy o dzieciach z rzadkimi chorobami neurologicznymi w kontekście ich potrzeb i zasobów komunikacyjnych oraz edukacyjnych. Z pewnością z wyników tych badań i analizy wniosków skorzystają zarówno specjaliści, jak i osoby zainteresowane tematem z przyczyn osobistych.

Czynne uczestnictwo w życiu nauczycieli i przyglądanie się ich działaniom diagnostycznym, osobiste zainteresowanie tematyką diagnozy i rozwoju dziecka, a także informacje docierające od kolegów nauczycieli, dotyczące znacznej grupy dzieci, które wymagają dodatkowego wsparcia ze strony opiekunów, ukierunkowały mnie ku bliższemu przyjrzeniu się kompetencjom diagnostycznym współczesnych nauczycieli. Książka powstała w oparciu o 3-etapowe badania jakościowo-ilościowe, które pozwoliły usłyszeć głos nauczycieli i poznać aktualną sytuację w obszarze kompetencji diagnostycznych. Stała się niejako głosem nauczycieli, którzy w czasie dokonywania swojej samooceny mogli zwerbalizować to, co ich niepokoi, czego nie rozumieją lub co stanowi dla nich duże wyzwanie. […] książka podejmuje ciągle aktualną i ważną tematykę związaną z pracą nauczyciela, jego kompetencjami i profesjonalizmem. Wyróżnia ją jednak nowe spojrzenie z perspektywy samospostrzegania nauczyciela jako warunku do stawiania się refleksyjnym praktykiem. To bardzo ciekawe i intrygujące podejście, gdyż w jego kontekście dalej analizowana jest diagnostyka edukacyjna i kompetencje nauczycieli w tym zakresie. Dodatkową wartością recenzowanej pracy jest jej struktura. Obok opracowania teoretycznego zawiera doniesienie z badań własnych, co podnosi jej wartość i rzetelność podejścia do tematu. Z recenzji dr hab. Agnieszki Nowak-Łojewskiej, prof. AMW Marika Przybylska – doktor nauk społecznych, wykładowca Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, stosowany analityk zachowania; terapeuta główny w Centrum Diagnozy i Terapii Zaburzeń Rozwojowych (CDiT) w oddziale bydgoskim. Jej zainteresowania naukowe i zawodowe dotyczą obszaru diagnozy dzieci – zarówno kompetencji osób przeprowadzających proces diagnostyczny, przebiegu samej diagnozy, jak i sposobu pracy oraz niwelowania zauważonych deficytów.

Zawarte w książce opracowanie pozwala na uporządkowanie dotychczasowej wiedzy na temat sytuacji opiekunów rodzinnych osób przewlekle chorych, wentylowanych w domu oraz dostarcza nową wiedzę na temat czynników wyjaśniających wypalenie sił tych opiekunów. Publikacja stanowi oryginalną i wysoce wartościową pozycję naukową kierowaną przede wszystkim do pracowników nauki, studentów, pracowników placówek medycznych oraz wszystkich osób bezpośrednio zainteresowanych tematem.